Een hart onder de riem

zondag 15 maart 2020

Lieve gemeenteleden,

Het is een vreemde en voor sommige mensen misschien ook beangstigende tijd, waarin onze wereld en ons land geteisterd wordt door een nieuw virus. Het coronavirus maakt niet alleen ziek, het leidt ook tot angst voor het ongewisse en ongrijpbare. Iedereen kan zomaar ziek worden.

Maatregelen tegen het virus krijgen steeds meer grip op onze samenleving. Veel openbare gelegenheden zijn gesloten. Dit alles om het virus zoveel mogelijk in te dammen.

Ook als kerkgemeenschap treft dit ons. Nooit eerder was onze kerk gesloten vanwege een epidemie. Nooit eerder is er een oproep gedaan om ouderen, zieken en andere kwetsbare mensen niet te bezoeken. Dit alles om elkaar niet te besmetten.

Een begrijpelijke en verstandige maatregel, maar pijnlijk is het wel. Deze beslissingen raken ons kerkzijn in het hart. De kerkdienst is de plek waar we elkaar iedere week kunnen ontmoeten, waar we de lofzang gaande houden, waar we met elkaar bidden. Omzien naar elkaar is wezenlijk voor de kerk. Juist in tijden van nood, wil je er in de kerk voor elkaar zijn.

Veertigdagentijd

De komende Veertigdagentijd zullen de meesten van ons meer tijd thuis doorbrengen. Voor sommigen zal het leven extra stil en eenzaam zijn. Voor anderen zal de rust misschien weldadig zijn. Voor mensen die werken in de zorg en ziekenhuizen is het een hectische en spannende tijd. Zij moeten alle zeilen bij zetten. Voor hen die in hun naaste omgeving mensen kennen die getroffen zijn door het virus, is het een zorgwekkende en verdrietige tijd.

Het voelt vreemd om juist als kerkgemeenschap onze samenkomsten te staken. Misschien staken we die ook wel niet, maar geven we die een andere invulling. Ik geloof dat God uit is op het heil van mensen. Op dit moment is het volgens alle deskundigen heilzaam om elkaar niet op te zoeken. In deze situatie zijn en blijven we door de Geest met elkaar verbonden.

Dit alles maakt deze Veertigdagentijd bijzonder en anders-dan-anders. Het is een tijd van bezinning. Het coronavirus bepaalt ons bij onze kwetsbaarheid. We worden ons bewust van het feit dat wij mensen, hoe kundig ook, het leven niet beheersen.

Vluchtelingen

Daar komt de crisis bij rondom de situatie in het Noorden van Syrië. Tienduizenden mensen zijn op de vlucht. Aan de Turks-Griekse grens en in de vluchtelingenkampen op de Griekse eilanden leven mensen in mensonterende omstandigheden. Elk mens heeft recht op een waardig bestaan. Dit staat in de Bijbel en ook in de Verklaring van de Rechten van de Mens. Het wel of niet hebben van de juiste papieren voegt hier niets aan toe of doet hier niets aan af. Voor God telt elk mens, zeker elk kwetsbaar mens.

Contact

Zoals het er nu naar uitziet, zullen we elkaar de komende tijd niet lijfelijk ontmoeten. Ik kan me voorstellen dat juist de ouderen onder ons zich nu eenzaam voelen. Het bezoek blijft weg. Dat betekent dat sommigen van u menselijk contact moeten missen. Het besluit om onze bijeenkomsten en vieringen te staken, raakt ons als kerk in de ziel. We willen er als kerkgemeenschap zijn voor alle mensen die behoefte hebben aan een luisterend oor.

Als u uw verhaal kwijt wilt, of gewoon even wilt praten, of zich wat alleen voelt, kunt u mij bellen voor een luisterend oor. Iedere werkdag tussen 10.30-12.30 en vanaf 19.00 uur ben ik sowieso bereikbaar. Buiten deze tijden om kan het zijn dat ik even naar buiten ben voor een wandeling of frisse neus. U kunt mij bellen op nummer 013-5282175.

Het is mooi als u elkaar als gemeenteleden ook informeert hoe het gaat. Voor veel mensen is een dagelijks praatje via de telefoon fijn.

Hoop en vertrouwen

Juist in deze situatie, waarin we ons zorgen maken, wil ik bidden om hoop en vertrouwen. Hoop, dat we deze moeilijke tijd waarin het coronavirus om ons heen waart, te boven komen. Vertrouwen, dat we geliefd, gekend en gedragen worden door God.

Laten we in onze gebeden stil staan bij de mensen om ons heen die werken in de zorg, mensen die getroffen zijn door het virus, mensen die eenzaam zijn en bang. Bij alle mensen die op de vlucht zijn en in benarde omstandigheden leven. Bij degenen die bezorgd zijn om de economische gevolgen die het coronavirus misschien zal hebben, voor hun bedrijf of hun baan.

Ik wil besluiten met de woorden van psalm 57:

Wees mij genadig, Heer, wees mij nabij,
want bij U schuil ik, sta mij toch terzij.
Alleen bij U weet ik mijn ziel geborgen.
In de schaduw van uw vleugels berg ik mij,
tot de onheilsnacht wijkt voor de nieuwe morgen.

In Christus verbonden,

Ds. Winanda de Vroe

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief en blijf altijd op de hoogte!

Als Diaken heb je een belangrijke rol binnen de gemeente. Zeker in een tijd waarin onrecht, geweld en armoede hoogtij vieren. Zelf ben ik als Diaken meer een doener en vind het fijn als ik daadwerkelijk iets kan betekenen voor iemand die het nodig heeft. Omzien naar elkaar is daarbij een basisvoorwaarde. Niet alleen binnen onze eigen gemeente maar ook daarbuiten, landelijk én wereldwijd.

Jantsje Bakkeren