Ze kon niet kiezen.

Er waren zulke mooie bij.
Een mondkapje met een vliegtuig er op.
Ja dat paste wel bij haar vleugels.

Of een mondkapje met de kleuren van de regenboog,
die paste mooi bij het goddelijk verhaal
dat zelfs in tijden van tranen
het leven mooi gekleurd kan zijn.

En wat dacht je van een mondkapje van engelenhaar?
Nee, dan word ik gelijk herkend.
Mensen moeten niet doorhebben dat ik een engel ben.
Ieder mens kan een engel voor een ander zijn.

Ach, laat ook maar.
Ik wil niet kiezen.
Kiezen voor de één
betekent vaak teleurstelling voor de ander.
Geef mij maar twee mondkapjes
die onder in de doos liggen.

Eén voor mij
en één om weg te geven.

ds. Annemarie Hagoort